Temel ihtiyaçlarını değil sadece;
düşüncelerini, inanışlarını, beğenilerini, yergilerini, farklı taleplerini,
hatta, kendisinin bile tam anlamlandıramadığı duygularını ifade eder insan…
O halde, özel bir iletişim aracı olmalı onun.
Binlerce yılın birikimiyle oluşmuş, estetik ve kurallı bir sistem; dil !
Anadilini bilmeyen var mı ?
Peki, hepimiz anadilimizi doğru mu kullanıyoruz ?
Sadece estetik bir kaygı değil, sözünü ettiğimiz.
İnsanı, diğer canlılardan ayıran en belirgin özelliklerden biri, lisân !
Kendini ifade etmeden varoluşsal sorunlarını düşünmeye kadar geniş bir sahayı kapsar dil…
Gündelik uğraşlarını da entelektüel faaliyetlerini de, sözcükler yardımıyla yerine getirir insan.
Dolayısıyla, tüm bu sahalardaki yetkinliği, dili kullanma başarısıyla doğru orantı
Nasıl ki; bir dili bilmek, o lisânda sözcük ezberlemekten ibâret değilse; anadilini doğru kullanmak da, ‘Genelde anlaşabilmek’ demek değil !...
Kendine güvenden edebiyat zevkine,
Etkili konuşmadan saygınlığa;
diksiyon eğitimiyle girilecek bir yoldan söz ediyoruz…